در رویا هایم تو را تصور می کردم

 تو را فرشته ای نجاتی برای  خود می پنداشتم

برای خود کلبه ای ساخته بودم و تو با مهر و محبت  در کنارم زندگی می کردی

عشق و زندگی ام بودی و برایم ترانه های عاشقی می سراییدی

ولی آن نسیم ملایمی که وزید  تمام زندگی ما را نابود کرد وتو

و تو دیگر ناپدید شدی    ،   تو دیگر نبودی

آن نسیم ملایم تو را با خود برده بود نمی دانم کجا

 ولی می دانم دیگر هیچ جاده ی  خاکی نبود که تو را به من متصل کند

گفت از من خوشگل تر پروانه است  به پروانه گفتم عشق چیست گفت از من زیبا تر شمع است

به شمع گفتم عشق چیست گفت از من سوزان تر عشق است

به عشق گفتم اخر تو چیستی؟

گفت: نگاهی بیش نیستم...